Απολογισμός
Εκείνη, ίδια η Θάλασσα, τρυφερή κι αδάμαστη κι εκείνος, ίδιος ο Ουρανός, μαγικός και όμορφος... Εκείνος που ανάβει τ' άστρα, μόλις τα μάτια της μελαγχολήσουν...
Ξαπλωμένη πάντα πάνω στο βυθό της, στα γαλανά ντυμένη, κοιτώντας τα Ουράνια κι εκείνος εκεί, να την κοιτάζει από ψηλά, να την θαυμάζει από κοντά και να στέλνει αστέρια μες στον κόρφο της…
Κάθε αστέρι μια ευχή, κάθε ευχή και μια ελπίδα… Μια ελπίδα που αγρυπνεί μαζί τους και ξημερώνεται αντικριστά… Τα μάτια του, καθρέπτης στην αγκαλιά της κι η Ανατολή, ντύνει τα χρυσαφένια της μαλλιά...
Άνεμοι και Άγγελοι, σαν πύρινο τείχος τους προστατεύουν... Ένας έρωτας θαλασσωμένος, η καρδιά της τερματίζει τα χειριστήρια μες στα δυο του χέρια...
Δύο χέρια Πλανήτες, στο χέρι της καρδιάς, ο ήλιος οδηγός, να λάμπει τις μέρες τους και στο δεξί, το φεγγάρι, να λάμπει τις νύχτες τους...
Τι κι αν οι άνεμοι καμιά φορά ταράζουν την γαλήνη;
Εκείνη σηκώνει κύματα θεριά κι εκείνος της χαμογελάει μέχρι να καλμάρει... Μονάχα εκείνος τιθασεύει την ψυχή της…
Απαράμιλλη η σχέση τους, πρωτόγνωρη αγάπη, θεμελιωμένη στη ματιά και στ' ανείπωτα λόγια που μαρτυρούν οι αγκαλιές τους... Δυνατές αγκαλιές, σφιχτές, μα και παραπονιάρες...
Ξέρεις, η Δύναμη τους, κρύβει ευαισθησία και παράπονο... Ο ένας μπροστά στον άλλον ξεκλειδώνει το συναίσθημα, ίσως γι' αυτό αγαπιούνται τόσο... Αφέθηκαν αφότου εμπιστεύτηκαν...
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, τα σταυρωτά χείλη μαζί μιλούν, τα σταυρωτά χέρια μαζί αγκαλιάζουν, τα παραπονεμένα μάτια μαζί μελαγχολούν...
Αν ήξερες πόσο πονούν τις νύχτες και πως περνούν τις ώρες τους, θα βούρκωνε η ψυχή σου, πριν ακόμα στάξουν τα μάτια σου…
Ξέρεις τι είναι να νιώθεις πως μπαρκάρεις και η ψυχή σου να είναι έξω από το σώμα σου;
Ξέρεις τι είναι να ταξιδεύει ο νους σου ολημερίς;
Αν δεν ξέρεις, δεν θα σου πω… Θα καταλάβεις μονάχα αν τύχει και νιώσεις, ότι νιώθουν ο Ουρανός κι η Θάλασσα…
Κι αν έχεις τόση περιέργεια να μάθεις, πήγαινε πίσω από την κουρτίνα, ακούμπησε την παλάμη πάνω στο παράθυρο, ίσως τότε καταλάβεις…
Μόλις σουρουπώσει, μαζί θα κοιμηθούν, θα της ανάψει το φεγγάρι, να στολίσει τη Μεσόγειο και τ' αστέρια για να κοιτάζει τα μάτια της, μέχρι την Ανατολή...
Άλλωστε, ο Ουρανός κι η Θάλασσα, ενώνουν τα μίλια με ανάσες...
Καληνύχτα σ' αγαπώ...
Εγώ να δεις...
©Kalliopi Tsouchlis
