Βάρδια

Την βάρδια εκείνη σκάντζαρε με τ' αστρικά σμαράγδια
κι έλα να δεις τα πέλαγα και τα πηχτά σκοτάδια, 
για να γευτείς τα χείλη της - που λες - κι ένα της χάδι.
Ν' αφουγκραστείς τον Θάνατο στου πόντου το ρημάδι.

Ο νους σου απόψε χαίρεται και κάποτε αλαργεύει
και μια γοργόνα που θωρείς στοιχειό και σου χορεύει,
κρατάει - μας λες - της άβυσσος τα ρόδα τ’ ανθισμένα
και τα μαλλιά στα γκρέμια τους, κουνά τρικυμισμένα. 

 
Εδώ, δεν έχει αισθήματα κι ανθρώπινες αισθήσεις.
Τη λαμαρίνα φρόντιζε και την κακιά σκουριά. 
Εδώ 'χει μαύρα σύννεφα και μισερές συγχίσεις.
Χαρές δεν θέλει ο Θάνατος και ψυχική γιατρειά.

Νίψου μια στάλα Θάλασσα να γιάνουν οι πληγές σου.
Να 'χεις καθάριο μέσα σου το κάθε τι καλό.
Μη λες για κείνες τις παλιές και χρόνιες οιμωγές σου.
Θε να 'μαι πάντα δίπλα σου να φτιάχνω, να χαλώ.

©Kalliopi Tsouchlis