Κυρά του Βοσπόρου

Του πηγαιμού είν' οι μέρες μας ατίμητες.
- Τόσα πολλά 'ναι ανάμεσά μας. -
Οι βάρδιες μοναχά μένουν ακοίμητες,
να μην πνιγούμε, στα όνειρά μας.

Κι αν ο βυθός σου λέει "κατάπλωρα"
την θελκτική φωνή να μην ακούσεις.
Τον ήχο ν' αποτρέψεις κείνο ανάπλωρα
και την καμπάνα τρεις να κρούσεις:

"Αγέρωχη Λεβέντισσα και κόρη τ’ Αρχαγγέλου,
που μάτωσαν την Χάρη σου με την ριπή του βέλου,
κοράκια μαύρα σκυθρωπά σου χάραξαν τη σάρκα,
κι έφυγαν τα βλαστάρια σου με πληγωμένη βάρκα.

Τα μάτια τους τ’ αλλόθρησκα ξερίζωσαν τα σπλάχνα,
θανή κι οδύνη βούρκωσαν κι άνθρωποι δίχως άχνα.
Λεβέντες γέννησες Κυρά και Κόρες αντρειωμένες,
ατίθασες κι ατσάλινες, στην πλάση ξακουσμένες.

Σου νόθευσαν το όνομα με των παιδιών το αίμα,
μα ο Ρωμιός πάντα κοιτά με αντρειωμένο βλέμμα.
Στέκεις λαμπρή και ξακουστή στολίδι του Βοσπόρου.
Δακρύζουν τα ναυτάκια σου στα ρέλια ποντοπόρου.

Στην πρύμνη η Σημαία μας και στην καρδιά η κόψη,
για του Βοσπόρου την Κυρά μ’ Ελληνική την όψη,
για σένα! Βασιλεύουσα θα ζω και θα θυμάμαι,
αντάμα με τ’ αδέρφια μου πάντα θα σε τιμάμε".

©Kalliopi Tsouchlis