Της νηνεμίας η ώρα

Στην άμμο ξαπλωμένοι θαυμάζαμε τον ουρανό και στέλναμε ευχές,
Σαν το Σέλας φώτιζαν τα μάτια κι έλαμπαν οι ψυχές μας,
Αναρωτιόμασταν κι ελπίζαμε στη χάρη της παράτολμης ζωής μας,

Καλμαρισμένη η θάλασσα μας κρυφοκοίταζε καθώς χαμογελούσε,
Έδινε πνοή στων κυμάτων τον αφρό κλείνοντας όλες τις πληγές,
Να μη φοβάσαι αποκρινόσουν την ώρα που μ’ αγκάλιαζες,

Τα μαγικά σου λόγια σαν πλήκτρα γαλήνευαν τις σκέψεις μου,
Αγάπη δίκοπη ξεχείλιζε στο δάκρυ κι ο νους ταξίδευε στο χάδι,  
Στρίμωχνα το φόβο πίσω από τη νύχτα κι άκουγα τους παλμούς,

Το θάρρος του έρωτα σου έδιωχνε το δόλιο φόβο μακριά,
Σου ψιθύριζα πως τα όνειρα γεννιούνται την αυγή,
Την ώρα που κοιμάται η πόλη κι νύχτα ξεγυμνώνεται.

©Kalliopi Tsouchlis

Αυταπάτες

Όνειρα δραπέτες και μια αλήθεια σαν παραίσθηση,
Σκέψεις αραδιασμένες στο χαρτί με τη γόμα αντίκρυ,
Τόσα λάθη αναπάντητα τόσα πάθη ανεξήγητα,

Απορίες κι εκδοχές παλεύουν να λύσουν γρίφους,
Ρίσκο δίχως ανταπόκριση σ’ ένα δρόμο αδειανό,
Ερινύες  βασανίζουν το μυαλό και τα γιατί πληθαίνουν,

Φωτοβολίδα η αλλαγή ράγισε τα κομμάτια,
Λόγια ειπωμένα στο χρώμα της σιωπής,
Τραγική εξέλιξη η φωτιά που καίει και θερίζει,

Ραγισμένες καρδιές στης λέξης την υπόσταση,
Μάτια γεμάτα πόνο λαμποκοπούν μέσα από δάκρυα,
Σκληρός ο απολογισμός κι ένα αντίο στα χείλη κρέμεται.

©Kalliopi Tsouchlis