Κούρσα στην βροχή
Ξέρεις, όταν βρέχει οι γραφιάδες σεργιανίζουν στα σοκάκια της ψυχής τους, βλέπεις εκείνοι όπως κι άλλοι, γεννήθηκαν σ’ ένα φθινόπωρο και ζουν μες στον χειμώνα, απαξιώνοντας το καλοκαίρι…
Κοιτάζεις την βροχή κι εκείνη η τραβηγμένη κουρτίνα, μαρτυράει την αλήθεια που στα χείλη καθηλώνεται…
Η μουσική, χορεύει με νότες στη βροχή κι ο νους ταξιδεύει σε μέρη απόκοσμα, ρομαντικά…
Έχεις περπατήσει στην βροχή ;
Αν όχι, τότε σίγουρα δεν μπορείς να καταλάβεις, πόσο όμορφα είναι όταν ο Ουρανός βρέχει ελπίδες… Αναρωτιέσαι πως έρχεται η ελπίδα μέσω της βροχής;
Σκέψου μόνο, πως το ουράνιο τόξο γεννιέται λίγο μετά την μπόρα... Μόλις καλπάσει η δίνη, γεννιέται κι η ελπίδα…
Άφησε την ανάσα σου πάνω στο υγρό τζάμι τώρα που βρέχει, κλείσε τα μάτια και πήγαινε με τον νου, εκεί που το κορμί δεν πάει… Κάντο, θα με θυμηθείς…
Κι αν σου φαίνεται ρομαντικό, τότε μην κοιτάζεις την βροχή μες στο σκοτάδι… Άνοιξε το φως και βάλε τον ρομαντισμό στο συρτάρι…
Κλείδωσε τα όνειρα σου και κοίτα το κενό, δεν θ’ αντέξεις για πολύ… Όλοι λυγίζουν όταν η φύση κερνάει…
Έχεις οδηγήσει στην Εθνική με συντροφιά τα μπουρίνια τ’ Ουρανού και την καρδιά σου στο κοντέρ;
Κάντο, άσε τους τρελούς και τους ονειροπόλους να τραβάνε την Ζωή από τα μαλλιά… Της αξίζει η επιβλητικότητα, μόνο έτσι την δαμάζεις…
Αλλιώς θα σε τρομάξει, θα φορέσει το αγγελικό της πρόσωπο και μόλις την ερωτευτείς, θα πετάξει την μάσκα και θ’ αντικρίσεις το σκοτεινό αγρίμι που κρύβει καλά μέσα της…
Τρόμαξε την λοιπόν, πριν το κάνει εκείνη…
Κάνε καταδύσεις κάτω από την ήλιο και μέσα στο νερό, βγες να χορέψεις κάτω από την βροχή, σκεπάσου με τ’ αστέρια τις νύχτες με φεγγάρι…
Την ώρα που η πόλη ησυχάζει, βγες στον δρόμο και κάνε το μεσονύχτι έρωτα και γοητεία… Χαμογέλα στην Ζωή που κοιτάζει την εκθαμβωτική στιγμή που της χαρίζεις…
Κι αν μελαγχολήσεις, κοίτα να χαμογελάς… Οι ωραιότεροι στίχοι γράφονται σ’ αδύναμες στιγμές από δυνατές ψυχές…
Να θυμάσαι, η πένα είναι μόνιμα ερωτευμένη με τον χειμώνα…
©Kalliopi Tsouchlis
