Καράβι, το ταξίδι της ψυχής 

Σαν γκαζάδικο ταξιδεύει η καρδιά μου,
στη νιότη των χεριών σου...
Σπαρταρώ στη λεπτομέρεια σου, που
σκίζει τον πάπυρο τούτον, με λευκή χατζάρα...

Αναπολώ το χτες στην παλιά μπουάτ, μαζί σου...
Προσμένω σ' αναταραχή, το αύριο του εμείς και
του μαζί...
Κι αν τολμήσει κανείς , να κάνει τη Θάλασσα μου,
να στερέψει, τότε θα πάψω να σου λέω πως,

''Σε καρτερώ στο φινιστρίνι, σαν Άγιο Φως''...

©Kalliopi Tsouchlis

Μάνα το σκαρί σου

Το σκαρί μου, σαν εσένα είναι...
Σαν του μιλήσεις, θα σ' ακούσει...
Σαν το συμπονέσεις, θα σε σεβαστεί...
Σαν τ' αγαπήσεις, 
θα σε ταξιδέψει σε μέρη μακρινά...

Σαν το πονέσεις, θα ματώσει...
Σαν το χτυπήσεις, θα δακρύσει...
Πονάει μάνα το σκαρί;
Όλα τα σκαριά πονάνε, μα σαν θελήσεις να σε γυρίσουν,
στου κόσμου τα πελάγη, μόνο μην τα σκοτώσεις..

Αλλιώς;

Ω, σαν την τρίαινα, θ' αναστηθώ απ τη μπουνάτσα του καιρού...
Και κυκλώνα θα γεννήσω την ύστατη στιγμή...


©Kalliopi Tsouchlis

Αντάρες

Μια θάλασσα αισθήματα, 
σαν δεις τις λαμαρίνες τούτες,
Τρέχεις στου λογισμού την κόγχη,
αστράφτεις και βροντάς,

Μα σαν κοιτάς, το μέγιστο απάνω σου,
από λαχτάρα προσκυνάς ,
Ταξιδευτής του γίνεσαι και άγρυπνος
φρουρός στου ταξιδιού το διάβα,

Ξαθέρι, που σε πλάνεψε,
του χωρισμού την ώρα...


©Kalliopi Tsouchlis

Σπλάχνο


Κάθε που θα με διώχνεις, θα γυρίζω,
Κάθε που θα μ' αρνείσαι, θα σε λατρεύω,
 Κάθε που θα φουρτουνιάζεις, θα σε νοσταλγώ,

Γιατί,

Εσύ μοναχικέ διαβάτη, στο αίμα μου κυλάς,
Σαν το Γαλάζιο του Αιγαίου.

©Kalliopi Tsouchlis

Στερνό φιλί

Αγάπη μου μ' ακούς ;
Αγάπη μου, σου μιλάω,
Μα δεν ανταποκρίνεσαι...

Αγάπη μου , απάντησε μου,
Αγάπη μου, άνοιξε τα μάτια σου,
Τι σου συνέβη ξαφνικά ;

Αγάπη μου, τρομάζω,
Αγάπη μου, Γιατί,
Ουρλιάζω...

Μην κλαις, εδώ είμαι,
Σκύψε και φίλησε με,
Αγκάλιασε με δυνατά,

Αγάπη μου, σ' ακούω,
Μα τα μάτια σου,
είναι ερμητικά κλειστά,

Η ψυχή μου σου μιλάει,
εγώ πια δεν ζω,
έφυγα για το στερνό ταξίδι !

©Kalliopi Tsouchlis