Αντίκρουση
Κι είναι κάποια τραγούδια, που σαν τ' ακούς μαγεύεσαι, οδυνηρά...Νομίζεις πως η φωνή, που ακούγεται μ’ ένα λευκό πιστόλι, θα σου τρυπήσει το μυαλό και δίχως έλεος, θα το κάνει να ξεψυχήσει μπροστά στα χέρια σου…
Μια ζάλη, σε παίρνει αγκαλιά, σαν το πιο γλυκό αναισθητικό της ζωής σου…Καθηλώνεσαι στην πρύμνη και κοιτάζεις τ’ απόνερα, μαζί με τα όνειρα σου, που θαλασσοπνίγονται εν πλω…
Χάνεσαι για λίγο, η σκέψη αδρανοποιείται, καθώς τα δάκρυα, ποτίζουν την καυτή λαμαρίνα…Σαν να χάνεις την ισορροπία σου, φοβάσαι για μια στιγμή…Είναι η ώρα που το μυαλό, χαστουκίζει την καρδιά…
Της φωνάζει δυνατά…
Πρόσεχε, τι κάνεις;
Να την σκοτώσεις, θέλεις;
Η καρδιά, κοιτάζει με ειρωνεία και επιβλητικό βλέμμα, απαντώντας…Ότι κι αν κάνεις, την κυριεύω, δεν πρόκειται να σε ακούσει…Όσο κι αν παλέψεις στην αρένα μαζί μου, εγώ θα είμαι η Νικήτρια…
Ακούγεται ένα εσωτερικό ουρλιαχτό, <<Γιατί;>>… Γιατί έτσι νιώθει, αισθάνεται... και το συναίσθημα θα την πνίξει, μια νύχτα με Βαρδάρη, στα παγωμένα νερά της Μεσογείου, αν της απαγορεύσεις να το ζήσει…
Μην μπεις μπροστά της , μην τολμήσεις να το αποτρέψεις, γιατί τότε, θα την λαβώσω…Δεν θα την αφήσω να ζει για πάντα, με τον πόνο του ''Αν'', κάλλιο, να φύγει τώρα, παρά να υποφέρει, σ’ όλο το ταξίδι…
Προβλέπεται λογκάδο…και την περιμένει, στην επόμενη αλλαγή πορείας…Κι εγώ θα είμαι εκεί μαζί της, δεν θα την αφήσω, στιγμή από το βλέμμα μου…Πυξίδα κι ανεμόμετρο θα γίνω, μη χάσει την πορεία της και μην την πάρει ο καιρός…
Και σαν θα μας κοιτάς εσύ, θα μας φοβάσαι…Αλεξίσφαιρο γιλέκο της θα γίνω, μα θα την ταξιδέψω με δόξα και τιμή… Και θα την πάω σ’ αυτόν , για τον οποίο καρδιοχτυπώ τόσο καιρό και την ταράζω…
Δεν αντέχω, να τη βλέπω άλλο να μαστιγώνεται, με ζωνάρι από ματσέτα και πυρά…Κανένας θνητός, δεν αξίζει τέτοιο πυρπολισμό, πόσο μάλλον , αυτή εδώ… Ένα μόνο το αμάρτημα της, μόνο ένα… Το άλμπουρο, που έκανε συναίσθημα και βρόντηξε τη Θάλασσα…
Πάρε λοιπόν, το δρόμο σου καρδιά… και το κορίτσι πρύμα, μα να ξέρεις τούτο μόνο…πως,
Όσο έχω τα λογικά μου θα σ’ ακολουθώ , οικτρά … απάντησε το μυαλό !
©Kalliopi Tsouchlis
