Ξεχασμένοι απολογισμοί

Ποιο το όφελος ν’ αφουγκραστώ τη μάζα την ωχρή,
Γιατί να πορευτώ μαζί της στο σκούρο αδιέξοδο,
Δεν ταιριάζω στα υψωμένα λάφυρα που άσκοπα στοχεύουν,

Ο δρόμος είναι γεμάτος απ’ αγκάθια και ουλές,

Εγώ θα περπατήσω στα σοκάκια εκεί που λάμπει ο ήλιος,
Στα πλακόστρωτα που πνίγονται από των λουλουδιών το άρωμα,

Στην αμμουδιά της παραλίας κάτω από τη βροχή, δίπλα στο γαλάζιο κατωσέντονο,
Αντικριστά σε μια μικρή φωτιά για να κρατώ ζεστά και απαλά τα σωθικά μου,
Με λίγα με σημαντικά μακριά από τα μισητά πολλά,

Το δικαίωμα των άξιων υποκριτών να κρίνουν τη ζωή μου απέρριψα,
Το καλντερίμι του ο καθένας όπως αγαπά και λαχταρά το ντύνει,
Κάποιοι με βούρκο από τη μπόχα που στάζει το ψοφίμι, κι άλλοι μ’ ανθόνερο,

Ο ελεύθερος αέρας δεν θα υποκριθεί στο ψέμα της θλιβερής ευτυχίας,
Το χρώμα του κόσμου δεν θα λάμψει στων αιώνων τον καιρό,
Σκυθρωπός και ψεύτικος θα ταξιδέψει κρατώντας τη σφαίρα που ματώνει την αλήθεια.

©Kalliopi Tsouchlis