Θαλασσωμένα όνειρα
Μεθυσμένες πολιτείες κι οι πορείες μας χαμένες,
Τράβηξα για το Βορρά και διάλεξες το Νότο,
Στάθηκες ακίνητος, να με κοιτάς, την ώρα που χωρίζαμε,
Πάψε να φοβάσαι πια κι ακολούθησε με σου αποκρίθηκα,
Μάταια τα λόγια μου λύγισαν οι κόποι στον τρόμο σου μπροστά,
Τα μάτια μου μιλούσαν τα δάκρυ μου ξεχείλιζε απ’ της καρδιάς τα βάθη,
Στ’ αμπάρι που με έκλεισες πνίγηκε η ανάσα μου,
Θεούς και δαίμονες ικέτευσα όρθιος να σταθείς και να φωνάξεις γύρνα,
Σπάραξαν τα σπλάχνα μου σαν έπηξε το αίμα,
Ο καταπέλτης σφράγιζε κι η ματωμένη μου ψυχή συνέχισε ν' αργοσβήνει,
Γονάτισα στη λαμαρίνα χτυπώντας το κεφάλι στο μπουλμέ,
Κι εσύ, μονολογούσες με χέρια ιδρωμένα σαν έθαψες τα χρόνια μας στο βούρκο.
©Kalliopi Tsouchlis
Γαλάζια μοίρα μου
Μπουρίνι κι έρωτα μου στην ξενιτιά με τράβηξες μια νύχτα του Απρίλη,
Με φόρεμα λευκό στα γαλανά σου τα νερά φουρτούνα δε λογάριασα,
Το λάγνο βλέμμα σου το γόητρο καθήλωσε στις όχθες των ματιών μου,
Ένας έρωτας αλλοτινός ο ήχος της πνοής σου στο χρώμα των κυμάτων,
Στο ξακουστό σου θαύμα πούλησα την άδοξη στεριά, την ώρα που σαλπάραμε,
Παράφορο παιχνίδι του νου μου ο χαμός απ’ το δικό σου άγγιγμα,
Στα πέλαγα σου σαν κοιμήθηκα τα νιάτα μου χάιδεψα, μέσα στην αγκαλιά σου,
Στη Δύση με ταξίδεψες απ’ τα δεκαοχτώ κοντά σου, μικρό πρωτόμπαρκο παιδί,
Μια νύχτα στον Ατλαντικό κατάματα σε κοίταξα κι έγινα του άνεμου μια σκόνη αστρική.
©Kalliopi Tsouchlis
Ενταύθα
Λόγια συμβόλαια σαν θεοποιημένες διαθήκες,
Όρκοι θαμμένοι σε ματωμένα δήθεν και άτολμες ελπίδες,
Ζωή κρυμμένη κι αποκαμωμένη στο κλεμμένο μέλλον,
Δυσβάσταχτο το αύριο που έρχεται να ξημερώσει,
Καρδιές σακατεμένες στο λάθος της στιγμής,
Το πάθος το αέρινο έγινε αερικό κι αλάργεψε,
Μάτωσε και χάθηκε το όνειρο στο ρεύμα της θαλάσσης,
Πνιγμένα συναισθήματα που στην ακτή ξεβράστηκαν,
Κι η νύχτα δικαστής ήρθε να φυγαδεύσει απόψε το μαντάτο.
©Kalliopi Tsouchlis
Εαρινό ίχνος
Απόθεμα της μέρας μου εκείνη η λαμπερή στιγμή της νύχτας,
Σιωπή και βλέμμα άγγιξαν την ποθητή σου τρυφερότητα,
Η ανάσα καθηλωμένη στο φιλί και το φυλλοκάρδι, τολμάει να ξεμυτίσει,
Τι να πρωτοθυμηθώ απ’ το κρυφό σοκάκι της ψυχής σου,
Κλείδωσα στο συρτάρι του άλλοθι όλες τις ερωτήσεις,
Κράτησα τις απαντήσεις που μου χάρισαν τα μάτια σου,
Ένα ταξίδι βροχερό μ’ έναν έρωτα ολίσθηση στο διψασμένο χώμα,
Αρκεί να μου χαμογελάς και να κρεμώ στο παρελθόν την αμαρτία,
Να γίνει άνοιξη ο χειμώνας μου από το χρώμα της αγάπης σου.
©Kalliopi Tsouchlis
