Τελειωμός

Στερνά με αποχαιρέτισες μ' ένα ψυχρό φιλί 
κι έπειτα, παραμείναμε για πάντα σιωπηλοί.  
Μόνο: "τα χρόνια του έρωτα, μας πήγανε χαμένα".
Κι απάντησα, τι σου 'δωσα και τι πήρα από σένα.

Θυμάμαι, χρόνια αργότερα, πώς ήταν οι βραδιές -
σαν κείνες τις μοναχικές και θλιβερές σκιές,
που δεν ευτύχισαν χαρά κι ένα από γέλιο δάκρυ.
Που πόθο δεν χαρήκανε 'δώ, στων φιλιών την άκρη.

Χρόνια μετά και σκέφτομαι πού να 'σαι, πώς περνάς
και ποια ψυχή στην άβυσσο τώρα θα τυραννάς. 
Θυμάμαι, όσα ειπώθηκαν και τ' άλλα που δεν είπες,
κι εμέ, να σ' αποχαιρετώ με αντάλλαγμα τις λύπες.

©Kalliopi Tsouchlis